Het begon allemaal al op vrijdag, toen we met z'n vieren de nacht hadden doorgebracht in een trekkershut in Otterloo. Martine had ons een lekkere pan macaroni meegegeven, dus dat begon al goed.

De volgende ochtend op tijd richting Ede, waar we ook ons Supportteam troffen.
Het was een drukte van jewelste, waardoor de start ook even werd uitgesteld. Uiteindelijk vetrokken we om 11:15 uur voor de 100 km Trailwalker.

Om de 10 km was er een checkpoint, waar ons Supportteam iedere keer ons weer fantastisch opving en lekker eten had voorbereid. En natuurlijk waren daar dan ook de lekkere stoeltjes. Nooit geweten dat klapstoeltjes zo lekker kunnen zitten.

We begonnen met peper in de kont. We waren als één van de laatsten vetrokken, maar vooral de eerste 30 km haalden we de ene na de andere groep in. Misschien gingen we wel iets te snel, maar het ging gewoon lekker.
We wilden graag vóór 23:00 uur over de helft zijn, maar die doelstelling haalden we ruimschoots. Sterker nog, we lagen al bijna een uur voor op schema!!
Maar toen begon het avond/nacht gedeelte!! We wisten het van te voren: dit wordt het zware gedeelte. En dat werd het ook. Met onze hoofdlampjes op hadden we wel wat zicht, maar het is toch gewoon een stuk zwaarder lopen in het donker. En toen begon het nog (flink) te regenen ook. Zo, wat waren wij blij toen we bij checkpoint 6 aankwamen. Maar wat een slagveld was het geworden. Iedereen was moe, koud en wilde eigenlijk lekker naar bed..... maar we moesten nog 30 km!!! Voor Maarten was dit het moment om dan toch even de ogen te sluiten, buiten in de kou nog wel!Arianne lag bij de EHBO op de tafel om een blaar te laten behandelen, maar de behandeling deed meer pijn dan de blaar zelf.... En dan Josef ... hij moest kiezen tussen of te kleine schoenen of op sandalen verder!!!

Maar na een voor ons ongekend lange stop van een uur, gingen we om 04:15 uur toch weer op pad.
De laatste 30 km waren heel zwaar en je werkt je van checkpoint naar checkpoint! Dat waren iedere keer weer super momenten. Even bijkomen en lekker wat eten (als je hier nog zin in had).
Maar het moment kwam er dus toch. Nog net binnen de 24 uur kwam die finish dan toch in zicht! Ons ontvangstcommittee (Judith en kids, Robert, Nancy, Pleun, Milan, Luka en natuurlijk het Supportteam) stond ons op te wachten, naast alle andere mensen die enthousiast stonden te juichen. Wat een moment!!
We hebben het gehaald!!!

Iedereen super bedankt voor hun bijdrage, zowel moreel als financieel!!!